اين مثنوي حديث پريشاني من است بشنو که سوگنامه ويراني من است

امشب نه اينکه شام غريبان گرفته ام بلکه به يومن آمدنت جان گرفته ام

گفتي غزل بگو غزلم شور و حال مرد بعد از تو حس شعر فنا شد و خيال مرد

گفتم مرو که تيره شود زندگانيم با رفتنت به خاک سيه مي نشانيم

گفتي زمين مجال رسيدن نمي دهد در چشم باد فرصت ديدن نمي دهد

وقتي نقاب محور يکرنگ بودن است معيار مهرورزيمان سنگ بودن است