حسین مصداق مظلومی است که یارش خدا بود.همان گونه که در سوره اسرا ایه 33 می خوانیم که کسی که مظلوم واقع شود خداوند یاور اوست...
 وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُور
و کسى را که خداوند خونش را حرام شمرده به قتل نرسانید،جز به حق، و آن کس که مظلوم کشته شده براى ولیش سلطه «حق قصاص»قرار دادیم،اما در قتل اسراف نکند،چرا که او مورد حمایت است
یاران این امام مظلوم در طول تاریخ همانا همه شیعیان و دوستان او در طول تاریخ تشیع هستند که با وفاترینشان همان انسان های نامدار و همان مخلصان شهدی کربلا بوده اند و آن چنان این خون به ناحق ریخته آن ها در ترویج دین خدا موثر بوده است که کمتر عاملی در ترویج دین خداوند در این حد اثر گذار بوده است.
در دوران دفاع مقدس دیدیم که غالب کسانی که عازم دیار عشق و ایثار بودند همانا با نام مقدس حسین و یاد کربلا و شعار یا زینب یا شهادت می رفنتد این ها در حقیقت در چندین قرن پس از انقلاب کربلا همان خونخواهان امام می باشند و از کربلا که می گوییم امام حسین علیه السلام چون مظلوم واقع شد،خداوند ولیّ او و طرفدارش بود وبلاخره خون ارزشمند او و یارانش در اعتلای کلمه حق کار خود را کرد.