لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِیر
افراد با ایمان نباید به جاى مؤمنان،کافران را دوست و سرپرست خود انتخاب کنند،و هر کس چنین کند،هیچ رابطه اى با خدا ندارد «و پیوند او بکلى از خدا گسسته مى شود»مگر این که از آن ها به پرهیزید «و به خاطر هدف هاى مهمترى تقیه کنید» خداوند شما را از «نافرمانى»خود،بر حذر مى دارد،و بازگشت «شما» به سوى خداست
عزت و ذلت و تمام خیرات به دست خدا است،و در این آیه به همین مناسبت مؤمنان را از دوستى با کافران شدیدا نهى مى کند،زیرا اگر این دوستی ها به خاطر کسب قدرت و ثروت و عزت است،همه این ها به دست خدا است.
مى فرماید:افراد با ایمان نباید غیر از مؤمنان «یعنى»کافران را دوست و ولى و حامى خود انتخاب کنند«لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ»و هر کس چنین کند در هیچ چیز از خداوند نیست و رابطه خود را به کلى از پروردگارش گسسته است «وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ»این آیه در زمانى نازل شد که روابطى در میان مسلمانان و مشرکان با یهود و نصارى وجود داشت،و چون ادامه این ارتباط، براى مسلمین زیانبار بود،مسلمانان از این کار نهى شدند،این آیه در واقع یک درس مهم سیاسى اجتماعى به مسلمانان مى دهد که بیگانگان را به عنوان دوست و حامى و یار و یاور هرگز نپذیرند،و فریب سخنان جذاب و اظهار محبت هاى به ظاهر صمیمانه آن ها را نخورند،زیرا ضربه هاى سنگینى که در طول تاریخ بر افراد با ایمان و با هدف واقع شده در بسیارى از موارد از این رهگذر بوده است.
تاریخچه استعمار مى گوید:همیشه ظالمان استثمارگر در لباس دوستى و دلسوزى و عمران و آبادى ظاهر شده اند.
فراموش نباید کرد«واژه استعمار که به معنى اقدام به عمران و آبادى است نیز از همین جا گرفته شده» آن ها به نام عمران و آبادى وارد مى شدند و هنگامى که جاى پاى خود را محکم مى کردند،بی رحمانه بر آن جامعه مى تاختند و همه چیز آن ها را به یغما مى بردند.
جمله«مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ»اشاره به این است که در زندگى اجتماعى هر کس نیاز به دوستان و یاورانى دارد،ولى افراد با ایمان باید اولیاى خود را از میان افراد با ایمان انتخاب کنند و با وجود آنان چه نیازى به کفار بى رحم و ستمگر است،و تکیه بر وصف ایمان و کفر،اشاره به این است که این دو از یکدیگر بیگانه و آشتى ناپذیرند.
جمله«فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ»اشاره به این است که:افرادى که با دشمنان خدا پیوند دوستى و همکارى برقرار سازند،ارتباطشان با خداوند و خدا پرستان گسسته مى شود.
دوستان خوانند آیا کسانی که شال سبز پیامبر را بهانه کرده بودند با دشمنان که دینشان یهودی است هم کلام نشدند؟؟؟؟یا بر علیه رهبر مسلمانان جهان قد عَِلم نکردند؟؟ آیا به مقدسات اهانت نکردند؟؟ آیا حرفشان با دشمن یکی نبود؟؟
پس بیایید قرآن را در زمان فتنه چراغ راهنمای خود قرار دهیم
آدرس:تفسیر نمونه ج 2 ص 501
آدرس آیه:سوره آل عمران آیه 28
