دکتر غلامعلی حداد عادل در
خاطراتش می‌گوید: در اوایل ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای، یک شب دیداری
با ایشان داشتم. صحبت به درازا کشید، معظم لَه فرمودند: «شام پیش ما
بمان.» من از این دعوت خوشحال شدم؛ زیرا می‌توانستم مدتی بیش‌تر در خدمت
ایشان باشم. آقا فرمودند: «من نمی‌دانم شام چی داریم یا اصلاً به اندازه
ما دونفر شام هست یا نه؟ به هر حال، هرچه باشد با هم می‌خوریم.» از همان
دفتر کار به منزل تلفن زدند و با خانواده صحبت کردند و گفتند: «خانم، شام
چی داریم؟ فلانی پیش ماست و من گفته‌ام که هر چه باشد با هم می‌خوریم.» از
جواب‌های آیت‌الله خامنه‌ای، احساس کردم که در منزل به اندازه یک نفر شام
کنار گذاشته‌اند. آقا فرمودند: «عیبی نداره! هر چه هست برای ما بفرستید،
قدری هم پنیر و ماست همراهش کنید.» پس از گذشت حدود یک ربع، یک بشقاب برنج
ساده با یک کاسه کوچک خورشت معمولی خیلی متوسط و مختصر آوردند .قدری هم
شاید نان و پنیر و ماست همراه آن بود. آن‌ها را نصف کردیم و با هم خوردیم.
من در دلم و بعدها به زبانم، هزار مرتبه خداوند را به سبب نعمت انقلاب
اسلامی شکر کردم که چنین تحولی در کشور ایجاد کرد. در دستگاه طاغوت – در
قبل از انقلاب – چه جاه و جلال و تجمل و اصراف و تبذیری وجود داشت و امروز
رییس‌جمهور چه ساده زندگی می‌کند.